Psychowsparcie, psychoforum, psychosfera, uczucie i emocje - przyjemne i nieprzyjemne, psychopomoc, psychobaza

EMOCJE JAKO JAKOŚĆ DOŚWIADCZANEJ INTERAKCJI - ZŁOŻONOŚĆ ZJAWISKA EMOCJONALNEGO (JAK MOŻNA TĘ ZŁOŻONOŚĆ PRZEDSTAWIĆ)
Emocje trzeba ustawić w kategoriach interakcji, podobnie jak osobowość. Stany emocjonalne nie powstaną jeśli nie ma pewnej interakcji, są pewną formą interakcji.
Emocja ma swoją specyfikę: jest reakcją ale poniekąd jest również sposobem odpowiadania na rodzaj i jakość danej interakcji. Spotykamy się z różnymi rodzajami interakcji np. interakcja wewnątrz mnie, interakcja moja z moimi wartościami, jako stanami wyobrażeniowymi, interakcja z własnym ciałem tzw. odczuciami ( coś strzyka mi w żołądku, coś gładkiego wewnątrz pływa ) jakość interakcji pokazuje klimat tej interakcji - to jest sposób odpowiadania na jakość i rodzaj interakcji, sposób doświadczania jakości interakcji. Stan emocjonalny jest odpowiadaniem na jakość interakcji zachodzącej pomiędzy podmiotem doświadczającym a oddziaływującym nań obiektem (różnym obiektem). Emocje są formą odpowiedzi organizmu.
EMOCJA jest sposobem odpowiadania na rodzaj i jakość danej interakcji, patrząc od strony wewnętrznej podmiotu można powiedzieć sposobem doświadczania jakości tej interakcji. Emocje są formą odpowiedzi organistycznej tzn. że emocja tworzy jedną zespoloną całość. Emocja jest stanem całościowym, nie tylko stanem poznawczym bądź tylko stanem fizjologicznym, (człowiek jest złożony z ciała, psyche, ducha - tworzy jedną złożoną całość, tak samo emocje). Jak człowiek reaguje emocjonalnie to reaguje jako całość organistyczna, organistyczna oznacza, że na dany rodzaj i jakość interakcji następuje odpowiedź w postaci reakcji ciała, odczuć wewnętrznych, jakiegoś stanu natury organistycznej.
Rodzaj interakcji wskazuje na to z jakim aspektem rzeczywistości mamy do czynienia (np. może to być interakcja między dopływającymi do mnie dźwiękami a mną jako podmiotem, inny rodzaj interakcji interakcja między osobą, która się do mnie uśmiecha a mną. Emocja jest rozumiana jako forma odpowiedzi ( nie jest to reakcja, ale forma odpowiedzi, nie jest to reagowanie ale odpowiedź). Używanie pojęcia reakcji wskazuje na to, że człowiek jest istotą reaktywną, a używanie określenia „odpowiedź, odpowiadanie" na rodzaj interakcji oznacza, że człowiek jest kimś aktywnym w tworzeniu emocji, człowiek odpowiada tzn. że jest też sprawcą. Emocje nie mogą być traktowane tylko jako forma reaktywności na interakcję pomiędzy daną osobą a danym aspektem rzeczywistości - to byłoby lekceważeniem osobowej natury człowieka. Człowiek jest sprawcą - np. ja wcale nie zareaguję, bo mogę w sobie wzbudzać uczucia szlachetne, wyzwalać za pomocą instrumentów, ale de facto ja odpowiadam (a nie tylko reaguję) jestem sprawcą, biorę udział w tworzeniu emocji i w tym sensie należałoby to uchwycić. Podkreślając fakt, że emocja jest pewną interakcją, pewnym sposobem odpowiadania na jakość i rodzaj interakcji. Tym samym podkreśla się to jaką naturę ma człowiek. Nie mogę tego zrozumieć jeśli założę, że jestem tylko istotą, która reaguje - takie założenia ma swoje następstwa „np. stany emocjonalne mogą mną sterować. A nie chodzi o to, że człowiek nie podlega emocjom, ale o to, że ma szansę na kontrolę. Bo nie byłoby potrzeby terapii, kontroli emocji u człowieka. Interakcja musi założyć pewną synchroniczność ( kompatybilność ) dyspozycji podmiotu (człowieka) i obiektu wchodzącego w akt interakcji z podmiotem. Dyspozycja musi być kompatybilna (synchroniczna) np. ja wcale nie zareaguję emocjonalnie na muzykę derwiszów, patrzę na to zaciekawiony, lekko zdziwiony, bo we mnie (jako podmiocie) nie ma dyspozycji (w innej kulturze wyrosłem). Można powiedzieć, że to jest jakaś harmonia między napięciem wypływającym z podmiotu a obiektem zsynchronizowanym z danym podmiotem. Do tej harmonii też się dorasta, dyspozycja moja dorasta, człowiek czasem nie rozumie pewnych znaczeń. Zatem zjawiska emocjonalne traktowane jako forma interakcji, zjawiska emocjonalne i emocje obejmują b. wiele zakresów (przykład Paula Yanga, który pokazuje, że zjawiska emocjonalne afektywne mogą tak wiele rzeczy obejmować).